నాకు చిన్నప్పటి నుంచి కొన్ని అలవాట్లున్నాయి. కోడి పిల్లలను తినడం, పిల్లుల వెంట పడటం, కుండలను దొబ్బడం, పొయ్యి తొవ్వడం లాంటివి. విశ్వాసం కలదాన్నే కానీ, పుట్టుకతో వచ్చిన అలవాట్లు ఎలా పోతాయి!
చిన్నప్పటి నుంచి ఎలా పెంచితే అలా ఉంటాను. గాలికి తిరిగితే అవే అలవాట్లు వస్తాయి. రాత్రి పూట చలికి బొంత తెచ్చుకోవాలనుకుంటా.. ఉదయాన్నే చెవులూపుకొంటూ వెళ్లిపోతా.
అవసరం బట్టి నడుచుకుంటాను. యజమాని మంచిగా చూసుకుంటే ఈగ కూడా వాలనివ్వను. చిన్నచూపు చూస్తే, దొంగలు సర్వస్వం ఎత్తుకుపోయినా పల్లెత్తు మాట అనను. అలాంటి నైజం నాది. నన్ను రకరకాల పేర్లతో పిలుస్తారు. పప్పీ అని, చింటూ అని, డాగ్ అని!
నాకు జరిగిన అవమానం గురించి చెప్తా వినండి. నేను పెద్ద మ్యాతరి సవారీ కాశన్న ఇంట్లో పెరుగుతున్న. ఆయన నన్ను అల్లారుముద్దుగా పెంచుతున్నాడు. కన్నబిడ్డల కంటే ఎక్కువగా చూసుకుంటున్నాడు. ఆయన కాపోళ్లకు మాదిగతనం చేస్తున్నాడు (మాదిగ తనం అంటే ఎట్టి). మాదిగ బాయి కాడ మోట కొడుతున్నడు. నేను బావి గడ్డన పడుకున్నాను. సవారీ కాశన్న చాలా దృఢంగా ఉండేది. ఆకలి ఎక్కువ కానీ, తినడానికి తిండి లేదు. ఆకుకూరలు, ఎద్దు కూరతో కడుపు నింపుకొనేది. నేను కూడా బలంగా, అందంగా ఉండేది. ఎవరైనా సరే నా కంటికి చీమలా కనిపించేది. ఎవరినీ ఏమనక పోయేది!
నా జోలికి ఎవరైనా వస్తే వదలక పోయేది. నా యజమాని అనుమతి లేకుండా ఎవరొచ్చినా నిలబెట్టేది. ఆ విధంగా కొనసాగుతున్నది నా జీవితం.
ఒకరోజు మా యజమాని మాదిగ సవారీ కాశన్న మోట కొడుతుండు. నేను తుమ్మచెట్టు నీడన నిద్రపోతున్న. గొర్రెల మందలను తోలుకోని గొర్రెల కాపరులు పడమర నుంచి తూర్పునకు వస్తున్నారు. భుజాన గొంగళి, వీపున చద్ది మూట, చేతిలో గొడ్డలి చిప్ప, రెట్టకు వెండి కడెం, చెవులకు బంగారు పోగులు, నెత్తిన ఎర్రటి రుమాలు, అంచు గోసివాళ్లు నలుగురు, నా జాతి కుక్కలు నాలుగు, సద్ది సామాన్లు మోయడానికి రెండు గాడిదలు వారి వెంట వస్తున్నాయి.
పండుకున్న నన్ను చూసి.. ‘ఈ కుక్క చూడరా ఎట్లా బలిసిందో. గొడ్డు కూర తిని బలిసింది. ఎంతైనా మాదిగోళ్ల కుక్కలు ఈ విధంగానే ఉంటాయి. మన కుక్కలు చూడు ఎముకలు కనిపిస్తున్నాయి’ అని వాళ్లు అనుకుంటూ వెళ్లిపోతున్నారు. నాకు చాలా కోపం వచ్చింది! వాళ్లు అంటున్నా ఏమీ పట్టించుకోకుండా ఆయన పని ఆయన చేసుకుంటున్నాడు. నన్ను అంటే అననీ కానీ, తిండి పెట్టిన యజమాని కులాన్ని అవమానపరిచారు. నాకు నచ్చ లేదు!
వాళ్లు కనుచూపు మేరలో పోతున్నారు. నేను లేచి లగ్ కొట్టాను. ఎక్కడినుంచి వచ్చారో అక్కడి వైపు తరిమాను. గొర్రెలు, కాపరులు, కుక్కలు, గాడిదలు చెల్లాచెదురైనాయి. వాళ్లు మాత్రం కంటికి కనిపించకుండా దాక్కున్నారు! నేను పరుగులు పెడుతుంటే నా యజమాని నన్ను దేవులాడుకుం టూ వచ్చాడు. అప్పటికే అన్ని పరారయ్యాయి. ఒక గొర్రె పొట్టేలు మాత్రం తు మ్మ పొదల సందున కొమ్ములు ఇరుక్కొని చనిపోయి ఉంది. దాన్ని ఎత్తుకోని పోయి, కోసి, కుప్పలు వేసి అందరికి పంచాం. నాతో పాటు అందరం పుష్టిగా తిన్నాం!
రెండు రోజుల తర్వాత ఆ గొర్రెల కాపరులు మా యజమాని దగ్గరకు వచ్చి తప్పిపోయిన పొట్టేలు గురించి వాకబు చేశారు. జరిగిన విషయం మొత్తం వివరించాడు. తప్పుడు కూతలు కూసినందుకు క్షమాపణ చెప్పి వెళ్లిపోయారు. ఎవరైనా కులం పేరుతో అవమానిస్తే ఇలాంటి గతే పడుతుంది! కానీ, నాకున్న రోషం మనుషులకు లేనందుకు బాధగా ఉంది! నాటి నుంచి నేటివరకు కాపలా కుక్కనే!! నాకు ఉన్న విశ్వాసం పాలకులకు లేకపాయే!!
ఎదిరెపల్లి కాశన్న