మా నాయిన కండ్లల్ల
ఆడిబిడ్డ లేదనే మనాది
ఎవుసం భూమి కొన్నప్పుడే తీరిపోయింది.
ఎందుకంటే, పసికందుకు కాళ్ల మీద తానమాడిచ్చినట్టు
పిల్ల కాలువను పారిచ్చి పొలానికి తానమాడిస్తుండే,
ఎవల దిష్టి పడ్తదో అని దిష్టి చుక్కలు పెట్టినట్టు
సుట్టు ముట్టు దిష్టి బొమ్మలు వెడ్తుండే,
ముండ్ల కంపలకు మంట వెట్టి పొగ వారిస్తే
కుద్దు ధూపమేసినట్టుగా అనుకుంటుండే.
ఆకలితో పోయిన పొత్తి కడుపుకి పాలు తాపినట్టు
పొక్కిలి వడ్డ మడులకు నీళ్లు తాపుతుండే
ఉయ్యాలలేసి రాగమందుకొని నిద్రవుచ్చినట్టు
నాట్లేసి రాగమందుకుంటే
సేనంతా కదలక మెదలక ఒక్కతీరుగ ఒదిగిపోతుండే
కాళ్లు సేతులు వొంకర పోవద్దని రెండు పోలియో సుక్కలేసినట్టు
అప్పుడప్పుడు పావుసేరు మందుజల్లుతుండే,
అదేందో నిన్న మొన్నటిదాక సిన్న పిల్ల తిరంగ ఉన్న మొలకలన్నీ
ఇప్పుడు పరువమచ్చి పచ్చ పైట సుట్టుకున్న పైరు లెక్క అయ్యింది.
ఎంతైనా నాయిన మనసు కదా
ఎవల పాపిష్టి కన్ను
సుట్టు ముట్టు కంచె కట్టి కాస్క సూస్తడు.
పోశమ్మ పండుగ జేసి లగ్గానికి ముస్తాబు చేసినట్టు
సుట్టాలందరిని పిలిశి మైసమ్మకి కోడి కోస్తుండే,
వొడ్ల కుప్ప వోసి బీట్ల వొదిలినప్పుడు
పైడి ముట్టజెప్పినట్టు అనుకుంటుండే
అరిసేతుల మొలిసిన కాయల లెక్క
నాలుగు రాళ్లు చేతులల్ల కాయంగనే
దీపం మీద ఉసిళ్లు పడ్డట్టు అప్పుల్లోళ్లు మీద పడుతుండే.
అయినా పైసలు పోతే పోయినయ్ కని
మోసపోయి పుట్టింటికొచ్చిన ఆడబిడ్డ లెక్క
దళారోళ్ల సేతిలో దగా పడి ధాన్యం
వెనక్కి పంపకపోతే సాలు అనుకుంటూ
ఒడ్ల పొన్న గెట్టు రాళ్ల లెక్క కొయ్యబారి పోయిన
నాయినని సూస్తుంటే
ఎవలో నా పాణాన్ని గుండెలకెల్లి
ఏతమేసి తోడినట్టు అనిపిస్తుండే.
సందీప్ వొటారికారి
93902 80093